OMUZA DOKUNMAK; EVET ACILAR SON BULACAK…

“İmkan: olması mümkün görülmeyen olaylar içinde; çöldeki serap misali çölün
içinde.”
Yalınayak, ağlayarak…
Atılan adımlar,
Kanlar içinde ayak, tırnak…
Uzun bir yola çıkmak, zaman alacak.
Hazırlıklar için ne kadar zamanımız var?
Zaman neden kısa geliyor her defasında?
Yok mu imkanı bulmak için,
Yeterli zamanı?
Yol var, yolcu var, zaman var, meydan var. Dar olmayan yollar, dermanı var bulunan yolcu, yeterince zaman ve büyük bir mekan. Dizginleri gerecek ruh, ilham… Ne eksik çıkmak için uzun bir yolculuğa?
“Destur” diyecek kişi mi yanımızda olmayan? Acının nihayete ermesini nedir sağlayacak olan?
İmkan omuza dokunacak; acıların son bulmasını sağlayacak kişinin yokluğu…
Nerede o kişi, nerede dostlar? Çöldeyiz ama var mı seraplar? Dost imkandır. Mümkün kılar olmazı, diner omuza dokunmasıyla acı.
Mümkün olmayan ne o halde?

“İmkan: olması mümkün görülmeyen olaylar içinde; çöldeki serap misali çölün içinde.”


Yorumlar