Okunmayı Bekleyen Tüm Kitaplara

Tozlu raflarında tüm yaşanmışlıkların şahidi, tarafsız, yalnız asil varlıklardır kitaplar.

İçlerinde onlarca kişinin dünyasına ışık olanları, hayatlarının rutin akışını değiştirmek için, insanlara bambaşka dünya sunan halleri ve dahi bir gün hali hazırda var olan itibarlarını kaybedecek olanları vardır kitapların. 

Bambaşka dünyaları vardır kitapların. Mesela siz okumazsanız kitapları onlar kendi kendilerini yıpratırlar. Kitap kurdu vardır; çürütür okunmadığında, kapakları açılmadığında kitapları. 

Acıları, yaşanmışlıkları, her şeyi onlar taşır diğer tüm nesillere. Bazılarının ismi kalır geriye. Alıntı yapılmıştır o kitaptan, ama asıl kitap yanmış, yok olmuştur; çok acı.

Giden bir akrabanın ardından yakılan feryatlardaki kadar acı. Abartıyor muyum? Hayır hayır daha da fazlası.
Bir kitap var ve siz onun isminden haberdarsınız. Bu topraklarda yaşayan birileri kaleme almış, ismi var ama hiçbir zaman tanıyamayacağınız içeriği yok. Vardı, adı kaldı ve yok oldu: getiremeyiz. 

Giden bir tanıdığımız gibi de değil tam olarak. Tanıdığımızla aramızda yaşanmışlıklar var onlarla avunabiliriz. Kitaplar, ama hiç görmedik bilemeyeceğiz. Kitaplar, özlem duyacağız. Nasıl diyordu şair: “yok mudur, sizin köyde, çeken fikir sancısı?”. Kitaplar, okumamış olduklarımız yaşamadığımız anılarımız.