Serzenişimdir

Bazı değerlerimiz var, yaşlılarımıza otobüste yer vermek mesela, yok olmaya yüz tutmuş. Öncelikle şunu söyleyemek durumundayım, hiç bir şekilde acitasyon yapma tarfatarı yahut bu işin edebiyatını yapma arzusu içinde değilim. Yalnız yok olan ve tekrar yaşanılır hale gelmesi için muhtelif başkalaşımların yaşanmasının zorunlu olduğunu düşündüğüm değerlere özlem duymak münferit arzular olmaktan çıkmalıdır.

Fiili olarak artık bir öze dönüş çabası, eğer insanlık onuruna yaraşır bir yaşam sürmek istiyor isek, kaçınılmazdır. Bu öz insanoğlunun "insan olmaklık" özüdür. Yaşlı bir amcanın ayakta durmakta güçlük çekerek metro içerisinde demirlere,uçurum kenarından düşeyazmış bir insanın son dala tutunması misalindeki gibi, tutunması ve koltuktaki genç arkadaşların bu durum karşısında, uçurum kenarındaki kişiye el uzatmamak mesabesindeki bir ahlaksızlık ve vicdansızlık sergilemesi, yerlerinden hiç kıpırdamamaları oturup üzerinde insanlığın yok oluşunun üzerinde çalışılıyormuşçasına çalışılması gereken önemli bir gerçekliktir.

Yorumlar